Wytargaliśmy kolejną kartkę z kalendarza i do domu zawitał grudzień. Teraz już pory roku nie są takie oczywiste i jesieni od zimy nie oddziela gruba warstwa skrzypiącego śniegu i siarczystego mrozu. Grudzień bardziej mi przypomina jesień i to taką zasiedziałą. Czasem wczesnym rankiem wychodzę do ogrodu, by zaobserwować naturę – rosę na trawie w pierwszych promieniach słońca, poszukać ostatnich poziomek albo zaczerpnąć energię na nadchodzący dzień. I tak pierwszego grudnia o poranku, zarzuciwszy sweter na piżamę, wyszłam do ogrodu i jak wyszłam tak szybko zawróciłam. Przymrozek!?
Przejmujący chłód trwał kilka dni, na szczęście rześkie poranki zamieniały się w ciepłe południa, pozwalając na ściągnięcie czapki i rękawiczek. Mieszkańcy mówią, że śniegu w tym regionie nie widzieli od kilku lat, a jak już się pojawił, to na moment i w śladowej ilości.
Piątkowe popołudnie spędziłam z Mają i innymi rodzicami w szkole. Wykonywaliśmy świąteczne dekoracje, które zawisły na ścianach i oknach, ozdabiając i ubarwiając szkolną klasę. Mimo że mój włoski jest jeszcze na bardzo niskim poziomie, zdołałam rozśmieszyć nieco włoską mamę, z którą wycinałam z papieru bałwanowe brzuchy, czapki i szaliki. Czwartego grudnia w niedzielę odbyło się referendum w Italii, efektem czego czołówki poniedziałkowych gazet zdominowały wykresy z wynikami głosowania i informacje o dymisji premiera Renzi. Również na kursie włoskiego Lara przygotowała temat dotyczący struktury i funkcjonowania rządu włoskiego – oszalała. 
Wtorkowy poranek przywitał nas słońcem, które dźwignęło słupek rtęci na cyfrę powyżej zera i tym sposobem mieliśmy szesnaście stopni. Nie obyło się bez kawy z rogalikiem i spaceru po Arezzo. Mikołaj też zawitał i zostawił pod naszymi poduszkami różne drobiazgi. Teraz czekamy na gości, z którymi zajrzymy do Villaggio Tirolese , połazimy po starówce i zjemy domową kolację. 
Dobrego dnia-)
