Zabytkowe skutery i auta to powszechny widok na włoskich drogach. Piaggio i Lambretta, Citroen 2CV, Fiat 500 Topolino i 126p, no i kultowa 500-ka, jedno z moich marzeń.
Widzieliśmy tyle pięknych starych skuterów, że sami zapragnęliśmy takim jeździć. Przejrzeliśmy lokalne ogłoszenia z kategorii „sprzedam skuter” i znaleźliśmy ofertę w Arezzo. Umówiliśmy się z właścicielką Vespy z lat osiemdziesiątych. Pani z żalem i czułością żegnała wysłużoną „przyjaciółkę”, przy okazji podkreślając wyłącznie jej atuty.
Skuter oglądaliśmy po zmroku, więc dopiero rano mogliśmy przyjrzeć się tej „przyjaciółce” i stwierdzić, że jest nie tyle wysłużona, co wręcz wyeksploatowana. Oryginalny lakier (jak utrzymywała właścicielka) był, ale pod warstwą nieoryginalnego i ogólnie rzecz ujmując -Vespa wymagała naprawy.
Wkrótce miał odbyć się szesnasty ogólnokrajowy zlot Vespy (16 Raduno Nazionale Vespa Arezzo). Marzyliśmy o ty, by wyjść poza standardowe bycie oglądającym i wzdychającym, a stać się jednym z uczestników rajdu.
Paweł poświęcił mnóstwo czasu, by zaniedbany skuter postawić na koła. Kilka dni przed zlotem uruchomił go, a ten zaczął się krztusić, kopcić i wypluwać paliwo. Wyobrażenie o udziale w imprezie stanęło pod wielkim znakiem zapytania. W końcu pomogła zmiana pławika i regulacja gaźnika. Chwila napięcia, jazda próbna i poczucie ulgi, bo wszystko zadziałało. Myśl o uczestniczeniu w zlocie Vespy powróciła na właściwą ścieżkę.
W niedzielny wieczór poprzedzający raduno, przyszywałam naszywkę z logo zlotu Vespy na rękaw kurtki. Paweł, na odnowiony i naprawiony skuter, naklejał numer. Cieszyliśmy się jak dzieci, realizacja marzenia nadchodziła. Docierało do nas jak nieprzeciętnym było to, co jawiło się marzeniem, a miało stać faktem. Gęsia skórka.
1-ego maja 2017 roku o poranku zajechaliśmy Vespą na Prato w Arezzo, dołączając do wielkiej grupy miłośników tej marki.
W ciągu kilku godzin plac zapełnił się kolorowymi motorini z wielu włoskich miast, m.in z Arezzo, Anghiari, Bulciago, Capoliveri, Castiglion Fiorentino, Gubbio, Milano, Montevarchi, Napoli, Palermo, Roma, a nawet z Francji. Co ciekawe, to nie był zlot dziadków, którzy tylko w gronie równie sędziwych osób, wspominają swoje skuterowe szaleństwa.
W wydarzeniu brała udział młodzież, najczęściej w kilkunastoosobowych grupach, skupiona przy swoich wypasionych Vespach. Ten zlot skupił pasjonatów i miłośników Vespy w bardzo szerokim zakresie wiekowym.
Grupa motocyklistów z klubu Harleya zadbała o bezpieczeństwo w czasie przejazdu kilkuset rozpędzonych vespistów. Mamy słabość do chopperów i nie omieszkaliśmy pokręcić się przy kultowych, amerykańskich motocyklach. 
W końcu ruszyliśmy w drogę.
To nie do opisania – dźwięk tylu silników, klaksonów, pokrzykiwań, no i zapach paliwa. Miałam wrażenie, jakbyśmy cofnęli się w czasie o kilkadziesiąt lat. W Arezzo, jadąc wąskimi uliczkami wśród starych murów, nie sposób nie poczuć tych emocji. Gęsia skórka.
Pędziliśmy przez centrum miasta i przedmieścia Arezzo. Przechodnie przystawali i przyglądali się z uśmiechami, jedni machali, a inni machając krzyczeli radośnie w naszą stronę (przynajmniej tak to wyglądało).
Trasa wiodła m.in. przez Valico Scopetone, Palazzo del Pero, Valico La Foce, Castiglione Fiorentino i Rigutino. Nasza Vespa dała radę mimo, że rajd przebiegał przez górzysty teren. Były podjazdy, ostre zakręty, hamowanie, wzmożona uwaga, przerwa na kanapki i piękne widoki.
Włosi są szaleni na swoich Vespach, a my daliśmy się temu porwać. I to charakterystyczne poczucie luzu. Emocje ugasiliśmy szampanem, którym częstowano przybyłych do Villa Buriano, punktu docelowego zlotu.
Tak oto nasze marzenie, będące w zalążku myślą swobodnie rzuconą, stało się faktem.
Tak oto powiększyliśmy kolekcję wspomnień związanych z pobytem w Italii. Gęsia skórka.
